وبلاگ   دوران زندگی بروز شد..............

یک شبنم، این است آن منی که از سالهای دراز از نخستین روزی

  که به خویش چشم گشوده ام،بر دوش کشیده ام. و از گرماها

 و سرماها و شکست ها و پیروزی ها و سفرها و حضرها

 و شادی ها و غم ها گذشتم و گذراندم و آوردم.

 بعد از آن همه سالها اینک تنهای تنها و اکنون کارم سفر است

 و تنهاترین مسافرم.در زیر بار کوله باری سنگین تر از این تنهایی

 و سفر،  پشتم خم گردیده و استخوان های قلبم به درد آمده است.

 و می روم و راه طولانی لحظه ها در پیش رویم تا افق کشیده

 شده است  و از هر منزلی تا منزل دوردست دیگر لحظه ای است.

 و اینچنین من باید صدهزار، میلیون ها لحظه را طی کنم تا برسم

 به یک روز یا یک شب...  روزی از روزها،

 شبی از شبها، خواهم افتاد و خواهم مرد....

  اما می خواهم هر چه بیشتر بروم، تا هرچه دورتر بیفتم،

  تا هر چه دیرتر بیفتم...هر چه دیرتر و دورتر بمیرم.

 نمی خواهم حتی یک گام یا یک لحظه، پیش از آنکه

می توانسته ام بروم، بمانم، افتاده و جان داده باشم.

 دوست دارم به یاری این سفر از این منزل از این لحظه ها و

 از این خاطرات هر چه دورتر و دیرتر بروم و بمیرم، همین...