دوباره باز خواهم گشت

نمی دانم چه هنگام از کدامین

ولی یکبار دیگر باز خواهم گشت

و چشمان تو را با نور خواهم ششت

و از عرش خداوندی ، شما را هدیه ای تازه خواهم داد

به دستان برادر دست خواهم زد

به زلف کودکان گیلاس خواهم زد

نوازش های مادر را ، دوباره زنده خواهم زد

زن همسایه را ، نور و هوا و آفتابی تازه خواهم داد

به سوی یتیمان ، من تکان از عرش خواهم داد

به لب های فرو بسته ، امید خنده خواهم داد

به دیوار حریم عشق ، یکبار دیگر ، من تکیه خواهم زد

به گندم ، من حدیث نو شکفتن ، یاد خواهم داد

به شمع روشن محفل ، رموز همنشینی با پروانه را

من یاد خواهم داد

گل نرگس به دشت مهربانی هدیه خواهم برد

کمد های خمیده از شقاوت ، راست خواهم کرد

برای فهم زیبایی ، دوباره واژه خواهم ساخت

دوباره مزه لبخند را ، من بر لبان خشک خواهم داد

نگاه مهربانانه ، امید گرمی خانه

رسوم عشق ورزی را ، دوباره زنده خواهم کرد

برای قفل لب هایتان ، برای فتح دل هایتان ، کلید تازه خواهم داد

برای سر نهادن ، تا سحر بگریستن ، آنگ هزاران نشانه خواهم داد

ز رخسار بدر شرمساری را

ز چشم مادران ، من اشک و زاری را

تباهی را ،تباهی را ، تباهی را ، دوایی تازه خواهم داد

برادر با برادر صلح خواهم داد

به خواهر، مهربانی یاد خواهم داد

به مردم بانگ خواهم زد :

هلا ای عاشقان خسته نومید ، به پیش آرید دفترهای

مشق زندگانی را

که من سرمشق های تازه خواهم داد

برای صبح فردا مشقتان این است

هزاران بار بنویسید ، آزادی ، محبت ، عشق

و یکصد بار بنویسید ، انسان بنده حق است

و بنویسید ، رنگ آسمان آبی است

سیاهی ها از دفترهای قلب خویش بر گیرند

کنون با خط خوش ، زیبا

در اوراق سفید قلبشان این جمله را صد بار بنویسید خدا نور است ، زیبایی است

خدا آزادگی را دوست می دارد

و می خواهد که بند ، هر اسارت را

ز فکر و روح و دست و پای بر گیرند

و مشق عشق ، خواهم داد

و آغوش محبت ، باز خواهم کرد

و مادر را دوباره ، از سرای سالمندان ، من به سوی خانه خواهم برد

و پیران را دوباره ، گوهر هر خانه خواهم کرد

پدرها را ، نوازش های کودک ، یاد خواهم داد

به دست کودکان ، نان ، پنیر و عشق خواهم کرد

دوباره با سعادت بندگی کردن ، خدایی زندگی کردن

سروش تازه خواهم داد

به نام عشق و زیبایی ، دوباره خطبه خواهم خواند

و عزت را دوباره زنده خواهم کرد

و به انسان یاد خواهم داد