پیر کورنی (Pierre Corneille)
درسال 1606 در شهر روان(Rouen) بدنیا آمد.طبق خواست پدرش رشته حقوق را انتخاب کرد ولی بدلیل علاقه ای که به تئاتر داشت وکالت را رها کرد وبه سن روی آورد.در سال1629 نخستین پییس خود را به نمایش در آورد کمدی یه نام ملیت( Melite ) . پس وقفه ای چند ساله در سال1637 با تراژ دی-کمدی پرجنجال لو سید(Le Cid ) دوباره به سن روی آورد و در سال 1651 با شکست پییس پرتاریت( Pertharite) تئاتر را رها کرد.
تنوع در آثار کورنی محسوس است به گونه ای که پیس های او از کمدی به تراژدی-کمدی ودر آخر به تراژدی می رسند. بشتر شهرت کورنی بدلیل پیسس هایی است که پای شعور و آگاهی افراد را به وسط می کشد یعنی آنچه که دوراهی کورنیی نامیده میشود:
قهرمان پیس برسر دو راهی برای انتخاب بین حیثیت و عشق قرار می گیرد و همواره این حیثیت و آبروی افراد است که انتخاب می شود چرا که احساس برتر نسبت به عشق است. در کل سیستم دراماتیک کورنی به سیستم کلاسیک نزدیک است و دو هدف در اثار نمایشی او وجود دارد: آموزش دادن ومورد خوشایند بودن.
آثارکورنی:
-ملیت(Melite)
-لوسید(Le Cid)
-سینا(Cinna)
-سورنا(Surena)
هوراس(Horace)
-پولیوکت(Polyeucte)
-رودوگون(Rodogune)
-آتیلا(Attila)
-دروغگو(Menteur)
-مرگ پومپه(La Morte de Pompee)
-مقام سلطنتی(La Place Royale )
مولیر(Moliere)
نویسنده و کمدین و کارگردان نمایشهای طنز قرن 17 فرانسه است. نام واقعی اش ژان باپتیست پوکلن میباشد. زندگی مولیر با فعالیتهای تئاتری اش عجین گشته چنانکه پس از انصراف از تحصیل در ر شته وکالت با خانواده بژارت آشنا شده و با همکاری آنها در شهر پاریس "L’ Illustre Theatre " را تاسیس می کند.
اولین اقدام او با شکست مواجه می شود در نتیجه تصمیم می گیرد یک گروه سیار تشکیل داده و در شهرستانهافعالیت کند.پس از سالها زندگی سیار سرانجام به پاریس باز می گردد. در سال1659 با اثر متکلفین خنده دار(Precieuses ridicules) افراط متکلفین را مسخره می کند و به این ترتیب کمدی اخلاقی را پایه گذاری می کند که قصد د ارد خطاهای معاصرانش را افشا کند و پییس مکتب زنان(L’ ecole des femmes) مولیر تاییدی است بر این جهت گیری.
مولیر فعالیتهایی در زمینه کمدی-باله داشت و آثاری را از خود بر جای گذاشته از جمله:
مریض خیالی(Le Malade Imaginaire) زنان دانشمند( Les Femmes Savantes) سیسیلن(Sicilien)
فعالیت دیگر مولیر در زمینه کمدی سیاسی بود و در انها مشکلات اجتماع را مطرح می کند:
تارتوف(Tartuffe) دون ژوان(Don juan) مردم گریز(Misanthrope)
با دستاویز قرار دادن دفاع از مذهب دشمنان مولیراو را مورد انتقاد قرار می دهند و نتیجه آن می شود که تارتوف و دون ژوان ممنوع می شود.
مولیر مایوس و بیمار و نا موفق در زندگی زناشویی پس از انتقاداتی که وارد می شود به موضوعات سطحی روی می آورد.مثل: حیله های اسکاپن(Les Fourries de Scapin)
مولیر در حین اجرای بار چهارم پییس مریض خیالی دچار حمله قلبی شده و فوت می کند. سایر آثار مولیر عبارتند از:
-خسیس(L’ Avare)
-ازدواج اجباری(Le Mariage Force)
-حسادت باربویه(Jalousie de Barbouille)
-پزشک پرنده(Medecin Volant)
-گیج(Etourdi)
-بغض عاشقانه
ژان راسین(Jean Racine)
یکی دیگر ازنمایشنامه نویسان قرن 17 فرانسه است. حدود 12 نمایشنامه نوشت: 11تراژدی و 1 کمدی. راسین با وقفه ای یازده ساله با استر (Esther) و آتالی(Athalie) که بدرخواست مادام دو منتونون بود دوباره به صحنه تئاتر باز گشت.
ویژگی بارز تئاتر راسین پرداختن به اجبار است اینکه نوع بشر در سرنوشتش دخالتی ندارد بلکه از ابتدا سرنوشتش مشخص است برعکس نمایشنامه های کورنی در مواجهه عشق و قدرت در نمایشنامه های راسین این قدرت است که به خدمت عشق در می آید.
آثار راسین:
- تبائید(Thebaide)
-الکساندر کبیر(Alexandre le grand)
-آندروماک(Andromaque)
بریتانیسلامح(Britannicus)
-برنیس(Berenice)
-میتریدات(Mithridate)
-باژازه(Bajazet)
هکتور مالو
در سال 1830 در نرماندی به دنیا آمد. در روئن به مدرسه رفت و سپس در پاریس به کار روزنامه نگاری مشغول شد. نخستین رمان او با عنوان "دلدادگان" در سال 1891 انتشار یافت که بسیار موفق بود. در بین سال*های 1859 و 1869 یعنی در ظرف ده سال در حدود هفتاد رمان نوشت و به دست چاپ سپرد. "بی خانمان" (1878) و رمان دیگر او "در خانواده" (1893) دو رمان از این هفتاد رمان*اند. هکتور مالو در سال 1907 درگذشت.
ادبیات کودکانه
هکتور مالو با رمان "بی خانمان" خود در کنار ژول ورن و کنتس دوسگور قرار می*گیرد و او نیز یکی از آفرینندگان دنیای ادبیات کودکانه است. کنتس دوسگور (1874-1799) نیز در این میان تخیلی بسیار وسیع و نیرومند دارد و با رمان*هایش: دختر کوچولوهای نمونه (1895)، خواهر گریبوی (1861) و بدبختی*های سوفی (1864) تصویر ایده آلیستی و جالبی از دوران امپراتوری دوم در فرانسه نقاشی می*کند و این کتاب*ها را برای سرگرمی*و آموزش نوه*هایش می*نویسد.
آلن رنه لوساژ
از نویسندگان دراماتیک قرن هفدهم و هیجدهم فرانسه است که در سال 1668 متولد گردید. در کودکی یتیم شد و قیمش تمام دارایی او را خورد و او مجبور گشت که خود برای امرارمعاش کار کند. بدین جهت دست به ترجمه و تألیف آثار ادبی زد و نمایشنامه هایی نیز با اقتباس از آثار ادبی اسپانیا به وجود آورد.
لوساژ گرچه تمام عمر در پاریس می زیست، لیکن با هیچ یک از محافل ادبی دوستی و رفت و آمد نداشت. تنها راه رفع احتیاجاتش هنرش بود و همیشه از جاه طلبی برحذر بود. در بعضی آثارش به شدت از وضع اجتماعات آن روز که مبنای آنها بیشتر بر کلاه برداری و حقه بازی های مزورانه بوده است انتقاد می نماید. گرچه لوساژ موضوع بیشتر داستان های خویش را از رمان های اسپانیا و نویسندگان آنها اقتباس نموده است، ولی او با هنرمندی خویش آنها را به طرز جالبتر و زیباتری درآورد که هم اکنون از بهترین آثار ادبی فرانسه به شمار می روند. برای مثال کتاب «شیطان لنگ» 1707 را نام می بریم. این کتاب به وسیله نویسنده دیگری از اهالی اسپانیا به نام «دوگوارا» نوشته شده و لوساژ نیز خود اعتراف می کند که برای خلق این اثر از نویسنده اسپانیایی کمک گرفته و موضوع داستان را از او اقتباس نموده است ولی سبکی که لوساژ در این کتاب به کار برده مسلماً جالب تر و بهتر از روش نویسنده اسپانیایی است.
آلن رنه لوساژ، در سال 1741 چشم از جهان بربست.
مهمترین آثار لوساژ عبارتند از:
«ژیل بلاس»
«شیطان لنگ»
«فارغ التحصیل سالامانک»
«ماجراهای بوشن»
«کریسپن رقیب ارباب خویش است»
«استبانیل گوانزالس»
«گر زمان دالفراش»
«تورکاه».
آندره برتون
شاعر، محقق و منتقد فرانسوی به سال 1896 متولد شد. در 17 سالگی با پل والری آشنا شد و از آن پس شروع به رفت و آمد در انجمن*های ادبی کرد. در سال 1919 اولین مجموعه اشعارش را به نام کوه رحم انتشار داد و به دنبال آن اولین اثر سوررئالیستی*اش به نام کوه رحم انتشار داد و به دنبال آن اولین اثر سوررئالیستی*اش به نام «فضاهای مغناطیسی» منتشر شد. در 1924 اولین مانیفست سوررئالیسم را تدوین کرد. او در جنبش دادائیسم شرکت داشت و سعی نمود از نوآوری*های این مکتب تا سر حد امکان حمایت کند ولی این کوشش*ها بی*نتیجه بود و گروه دادا سرانجام از هم پاشید. در 1928 کتاب «ناجا» را منتشر نمود. مجله انقلاب سوررئالیسم ارگان افکار و آرمان*های او در مورد مکتب سوررئالیسم بوده است. برتون از سال 1935 شروع به مسافرت به کشورهای اروپایی و آمریکایی نمود. این مسافرت تا سال 1946 به طول انجامید و از آن پس دوباره در پاریس مقیم شد و به فعالیت*های ادبی خود ادامه داد. وی در سال 1966 درگذشت. کتاب معروف برتون «ظروف مرتبطه» نام دارد که از مهمترین نوشته*های نظری اوست
